Jan-Willem (16, autisme-diagnose, 4-vwo) zat tijdens zijn schoolloopbaan meerdere keren thuis. In verband met de Landelijke Actieweek Thuiszitters beschrijft hij in vijf essays wat er volgens hem beter kan in het onderwijs. Vandaag les 3.
‘Het huidige onderwijs is een gestandaardiseerde, repetitieve, giftige cyclus die alle potentie en motivatie decimeert.’
Het moderne educatieve systeem focust veel te weinig op de individuele behoeften van leerlingen. Hierdoor worden de individuele talenten van leerlingen verkwanseld en leerlingen gedevalueerd tot een collectief van middelmatigheid, dat zich later maar moet zien te redden in een constant evoluerende maatschappij die naar mijn idee niet meer conformisten nodig heeft. Onze maatschappij heeft juist tegendraadse, sceptische mensen nodig die voor zichzelf kunnen denken en weten waar hun capaciteiten liggen. Mensen die hebben ingespeeld op hun talenten en de kans hebben gekregen deze te ontwikkelen en te bevorderen. Het lijkt mij overduidelijk dat het moderne educatieve systeem precies het tegenovergestelde bereikt. Er zou veel meer ingespeeld moeten worden op de specifieke talenten van leerlingen. Daartoe zouden er meer vakken beschikbaar moeten worden gesteld. Natuurlijk zijn vakken als wiskunde en Nederlands belangrijk, maar dit betekent niet dat je het recht hebt vakken zoals filosofie, muziek, maatschappijleer, rechten, informatica of kunst en cultuur te verwaarlozen of überhaupt niet beschikbaar te stellen. Daarnaast zou er meer focus moeten liggen op het helpen van de individuele leerling. Elke leerling is uniek en heeft andere competenties en incompetenties, dus elke leerling heeft andere hulp/steun nodig. Leraren krijgen hier tijdens hun lessen nauwelijks de tijd voor.
GeestdodendLeerlingen moeten meer vrijheid krijgen om te bepalen welke stof ze willen behandelen en wanneer. Als leerlingen constant geforceerd worden om stof te behandelen die ze niet interessant vinden, wordt hun motivatie steeds verder verminderd. Niet alles is interessant, maar stof hoeft niet zo geestdodend te zijn dat iedereen zit te slapen in het klaslokaal. Je moet leerlingen betrekken bij het leerproces. Het is alleen vrij moeilijk deze betrokkenheid te stimuleren als je leerlingen constant gestandaardiseerde stof voorzet en die presenteert op een eendimensionale manier. De leraren doen een paar uur achter elkaar hun zegje, dan heb je een abominabel korte pauze van om en nabij een half uur of minder, en dan moet je weer verder. En dat elke dag weer. Geen wonder dat leerlingen de lessen ongeïnteresseerd bijwonen. Na een periode van een paar weken instructies en werkuren maak je een gestandaardiseerde toets over gestandaardiseerde stof en dan begin je weer opnieuw. Er is geen ruimte voor de behandeling van actuele subjecten*, individuele interesses of diepgang. Het is een gestandaardiseerde, repetitieve, giftige cyclus die alle potentie en motivatie decimeert. Het is deprimerend om te observeren hoe dit proces zich door de jaren heen heeft bestendigd. Mijn advies: koester de talenten en de interesses van de leerling.
*onderwerpen
Morgen, 7 juni 2018, volgt les 4.
