Veel ouderen met autisme hebben geen of pas laat een diagnose gekregen. Ze hebben een leven lang geworsteld, omdat ze anderen niet begrijpen, zich niet begrepen voelen, niet weten ‘hoe het hoort’ in de sociale omgang en zich daar ongelukkig over voelen.

In een gezamenlijk project – waarin onder meer de Hogeschool Arnhem-Nijmegen en de NVA deelnemen-, gaan ouderen met autisme samen met hulpverleners, onderzoekers en social designers werken aan meer sociaal houvast in hun dagelijks leven. Naar aanleiding van een oproep op deze website hebben zich ongeveer veertig ouderen gemeld die deelnemen aan dit project. ‘Wat dit sociaal houvast zou kunnen zijn willen we via social design met de doelgroep ontdekken’, vertelt Frans Jacobs, initiatiefnemer en zelf oudere met de diagnose autisme.

Veranderingen bij het ouder worden

Vaak wordt autisme bij ouderen, ook in de zorg, niet goed herkend doordat men zich compenserend camouflagegedrag heeft eigen gemaakt. Jacobs: ‘Maar door de veranderingen die gepaard gaan met het ouder worden, komen ouderen met autisme wederom (of voor het eerst ernstig) in de problemen. Hun copingstrategieën werken niet langer. Of zij kunnen zich niet aanpassen aan veranderingen, zoals pensionering, lichamelijke achteruitgang, het verlies van naasten of opname in een zorginstelling.’

Sinds kort wordt de diagnose bij ouderen toenemend gesteld. ‘Maar daardoor neemt de behoefte aan zorg en begeleiding ook sterk toe’, weet Frans Jacobs. Het project moet komend jaar één of meerdere prototypes opleveren van hulpmiddelen die ouderen met autisme kunnen helpen.

Onderzoeker Frans Jacobs is geïnterviewd over dit project. Je kan het hieronder beluisteren in de podcast van IQ coaches.