Monique Post
Monique Post is gediagnosticeerd met autisme en spreekt op (internationale) congressen, werkt tot op Europees niveau aan een eerlijk beeld van autisme en begeleidt mensen als coach in hun persoonlijke ontwikkeling. Diversiteit, inclusie en ontwikkeling zijn kernwoorden die haar energie geven en vanuit de mens kijken is leidend. Zij raakt mensen in hun hoofd én het hart en laat zien hoe iedereen de wereld een beetje kan veranderen door anders naar het leven te kijken.
‘Er is nog te veel wat we over de mens in zijn totaliteit niet begrijpen, toch pretenderen we vaak dat de mens het antwoord heeft voor therapieën, methodes voor onderwijs en vormen van aanpak. Ieder mens is uniek en elke benadering zou afgestemd moeten worden op de persoon, niet op onze verwachting van wat een diagnose zou moeten inhouden. Hoeveel voorbeelden van mensen met autisme, die pas later bepaalde ontwikkelingen meemaken, hebben we nog nodig om in te zien dat een momentopname nooit de toekomstmogelijkheden van een persoon mogen bepalen? Dat is toch arrogantie ten top?
Ik zie ook een gevaarlijke ontwikkeling dat je een stempel krijgt opgelegd, wanneer je een persoon met autisme bent die goed uit zijn/haar woorden kan komen en wat verder is in bepaalde ontwikkelingen dan die de medische wereld verwacht. Zoals laatst iemand mij ‘VIP’-ervaringsdeskundige noemde. Dat vind ik echt zo jammer, omdat je hiermee uit elkaar groeit in plaats van een nauwer contact met elkaar opbouwt. Ik hoop dat dit in de toekomst niet meer zo vaak gebeurt.
Ik werk samen met meerdere mensen in binnen en buitenland, maar mijn wens is dat een groter publiek kennis neemt van het werk van mijn mentor en leraar, Martine Delfos; dat autisme geen defect is, maar echt een wezenlijk andere volgorde van ontwikkeling. Waarbij kinderen niet alleen makkelijk afgerekend worden op sociaal/emotionele vertragingen, maar juist ook op de cognitieve versnelling die ze laten zien. De kennis die we op dit moment hebben is slechts de kennis van nu, maar niet die van de toekomst.
Er is geen kant en klaar antwoord en daarom werk ik samen met Martine, omdat ze juist zegt dat ze de waarheid niet in pacht heeft, maar wel dat ze misschien weer een onderdeel kan toevoegen aan de algemene ontwikkeling rondom onze kennis over autisme.
Ik heb nooit echt in het concept van een autismevriendelijk Nederland kunnen geloven. Ik begrijp wel waarom het werd geroepen, maar iets bleef schuren toen ik de woorden hoorde. Als we ons blijven blindstaren op het idee dat iets autismevriendelijk kan zijn, dan moeten we ook een definitie hebben van wat elk mens met autisme nodig heeft. Dat is in mijn optiek onmogelijk, met gevolg dat we op kreten zoals ‘prikkelarm’ als standaard dreigen te komen. Waar ik wel met heel mijn hart in geloof, is het idee dat we naar een meer (mens)vriendelijker wereld kunnen streven. Ik geloof in de basisrechten die iedere man, vrouw en kind heeft om zich in een eigen tempo en op een eigen manier te mogen ontwikkelen.
Als we op het ingeslagen pad door blijven gaan waar autisme gezien wordt als ‘iets wat niet goed werkt’, zonder naar de mensen zelf te luisteren, dan komen we niet dat stapje verder dat nodig is om alle mensen als zich ontwikkelende wezens te erkennen. De wereld is aan het veranderen. Soms te snel maar het is wel bijzonder wat we nu gaan meemaken.’
