Gedicht van Julian Harmens (19)

Julian Harmens, foto: Amy Nakdai

In zijn in 2017 verschenen bundel Op mijn eigen manieren publiceerde de jonge dichter Julian Harmens (19) onder meer gedichten over zijn autisme. In verband met Neurodiversity Pride Day publiceren wij vandaag één toepasselijk gedicht, zonder titel.

Harmens: ‘Dit gedicht staat voor mij symbool voor de moeilijkheden van mijn autisme. Dat bedoel ik niet per se negatief, want daar komt uiteindelijk de kunst vandaan. Dit gedicht schreef ik in een periode waarin ik veel op zoek was naar de persoon achter de beperking, de autist met gebrek aan liefde die bij mensen diens mind moet legen. Ik was toen 16. Door op deze manier te schrijven heb ik het proces van volwassen worden met een beperking weten te versnellen’

Ik moet de deur uit, even bij mensen mijn mind legen

Ik trek mijn jas aan en loop naar jullie

Ik hoop dat jullie mij er bij willen hebben

En dat het jullie iets oplevert ook 

Want dat is iets wat ik wil doen

Jullie en mezelf helpen

Vooral mezelf met ongemak in situaties

En jullie met de omgang van de zwaktes en alles in het leven dat tegenhoudt

Zodra ik jullie zie bij de halte vraag ik mezelf

Of ik het wel kan, jullie een gunst van mijn zwaktes bewijzen

En of jullie het willen