Om het aantal thuiszitters te laten dalen is betere samenwerking nodig tussen onderwijs en zorg. Morgen debatteert de Tweede Kamer over dit onderwerp. Een voorbeschouwing.
Bij de invoering van de hervorming passend onderwijs in 2014 werd het aantal thuiszitters als één van de belangrijkste graadmeters genomen voor het succes. Onlangs werd bekend dat het aantal thuiszitters in het schooljaar 2017-2018 wederom is gestegen, van 4212 naar 4479. Minister Arie Slob (ChristenUnie) voor basis- en voortgezet onderwijs liet vorige week vrijdag weten hier ‘ontevreden’ over te zijn.
Het gebrek aan samenwerking tussen onderwijs en zorg lijkt de grootste achilleshiel te zijn als het gaat om het terugdringen van het aantal thuiszitters. Ondanks de decentralisatie van de jeugdhulp in 2015 lukt het gemeenten en samenwerkingsverbanden maar niet om deze samenwerking goed tot stand te brengen.
Rapport Marc Dullaert
De grote vraag is: wat nu? In het recent verschenen rapport De kracht om door te zetten komt voormalig Kinderombudsman Marc Dullaert met een aantal voorstellen. Zo wil hij bijvoorbeeld dat de huidige leerplicht wordt vervangen door ‘ontwikkelrecht’, óók voor leerlingen die op dit moment thuiszitten met een vrijstelling. Want elk kind kan immers iets leren, op zijn eigen niveau. Ook stelt Dullaert voor om in elke regio een zogeheten ‘casusregisseur’ aan te stellen die knopen kan doorhakken als ouders, school, samenwerkingsverband en gemeente er samen niet uitkomen. Slob heeft inmiddels laten weten dat hij dit voorstel overneemt.
Andere aanbeveling van Dullaert is om meer aandacht te besteden aan preventie, onder meer in de vorm van een zeer gedetailleerde verzuimregistratie door scholen. Hierdoor kunnen problemen volgens hem veel sneller worden gesignaleerd.
Ouders en kinderen moeten volgens Dullaert nauwer worden betrokken bij de besluitvorming. Zij staan te vaak aan de zijlijn, zo zegt hij vandaag in De Volkskrant. ‘Dat is een fatale fout want als ouders alleen maar medegedeeld krijgen wat er met hun kind gaat gebeuren, is de kans groot dat ze dwars gaan liggen. Zonder communicatie geen samenwerking.’
Neerwaartse spiraal
Volgens veel ouders die te maken hebben met schooluitval van hun kind is dat misschien wel de belangrijkste en enige weg naar een duurzame oplossing: dat er door scholen daadwerkelijk naar hen en hun kinderen wordt geluisterd. ‘Hallo, ik ben Merlijn en ik ben thuiszitter’, zei Merlijn Goldsack gisteren tijdens een door Per Saldo georganiseerde informatiebijeenkomst met de vaste onderwijscommissie van de Tweede Kamer. ‘Waarom? Omdat niemand naar mij heeft geluisterd.’ Merlijn, die autisme heeft, werd op school keer op keer ‘gek’ van alle mogelijke prikkels, maar kon met dit probleem bij vrijwel niemand terecht.
Uit de persoonlijke verhalen van ouders tijdens de informatiebijeenkomst werd duidelijk hoe kinderen vaak razendsnel in een neerwaartse spiraal terechtkomen zodra zij worden uitgesloten van onderwijs. Zij zakken weg in een ernstige depressie, raken in paniek en worden thuis volkomen onhandelbaar. Een jongen, Sam, belandde na vijf verschillende scholen in dertien verschillende jeugdhulpinstellingen.
Het debat over onderwijs en zorg vindt morgen plaats van 12.30 tot 15.30 en is live te volgen op tweedekamer.nl.
Bekijk hier het filmpje dat Per Saldo gisteren liet zien in de Tweede Kamer https://www.pgb.nl/samenwerking-onderwijs-en-zorg-het-is-wel-mogelijk/
Lees hier het NVA-statement naar aanleiding van de ‘onderwijs-zorgbrief’ van OCW en VWS.
Door onze redacteur Julie Wevers
Verder lezen:
