Blog van Annelies
Annelies is 22, heeft Asperger en studeert Japans in Duitsland. Voor de NVA schrijft ze over studeren met autisme in het buitenland.
Morgen is mijn eerste schooldag. Zo voelt het althans. Elke keer heb ik veel stress en voel ik me zenuwachtig. En dan zijn er altijd mensen die reageren met ‘dat hoeft toch niet’. Wat een zin, wat een opmerking. Ter uitleg heb ik een voorbeeld: Ik huil veel en snel en bij alles. Alle emoties die ik heb uit ik in tranen. Tranen van paniek, tranen van woede en machteloosheid, tranen van stress en overprikkeling, tranen van blijdschap en geluk, tranen van ontroering, ga zo maar door. Vaak als ik iemand vertel over iets wat gebeurd was en ik zeg dat ik toen moest huilen, zeggen ze altijd ‘maar je hoeft toch niet te huilen’ (als in: dat is toch niet nodig)… Wat betekent dat überhaupt? Denken ze dat ik bewust tegen mezelf zeg: nou deze situatie benodigt wel de gepaste tranen, daar gaan we. Ik ben ze nog aan het uitvogelen, de Neurotypicals en hun woorden, gedrag en denkwijze verbazen me elke keer weer. Maar dit terzijde.
Een aantal dingen die mij stress opleveren voor zo’n ‘eerste schooldag’: waar moet ik morgen zijn, wat als ik te laat ben en het lokaal niet kan vinden, wat als ik iets moet zeggen, wat als ik op de verkeerde plek zit in het lokaal, wat als ik iets qua voorbereiding niet heb gedaan want ik wist er niet van, enzovoort. Gelukkig kan ik met de meeste vragen bij mijn studie-assistent terecht, hier maak ik dan ook absoluut gebruik van. Er zijn aardig wat mensen met autisme die niet om hulp vragen maar ik vraag bij elke stap die ik zet om hulp. Dus ik kan haar vragen, waar kan ik het beste zitten, wat moet ik meenemen, hoe laat zal ik er zijn etc. Ze geeft daar zo uitgebreid en concreet mogelijk antwoord op en het helpt mij heel goed, zonder studie-assistent had ik nooit kunnen studeren.
Zodra ik klaar ben met mijn blog ga ik alles opruimen, schoonmaken en klaarleggen voor morgen. Het klaarleggen en voorbereiden voor de volgende dag geeft altijd meer rust en zorgt er vaak ook voor dat ik minder snel iets vergeet. Ik heb een lijstje met benodigdheden die ik in ieder geval altijd in mijn tas moet hebben. Dit raad ik zeker aan.
In conclusie, ik probeer nog een rustige, ontspannen avond te hebben (je favoriete bezigheden/hobby’s/interesses zijn altijd een mooie invulling op zo’n moment!), op tijd naar bed te gaan – want dat zal zeker helpen en als ik goed geslapen heb, kan ik alles beter aan en raak ik minder snel van mijn à propos als iets mis gaat – en nog een laatste bericht naar mijn studie-assistent want die weet me altijd gerust te stellen en nog laatste tips te geven. Als het morgen me niet lukt, dan is er altijd nog een volgende dag.
Annelies van der Hout
