Stilte

“Prettige jaarwisseling!” wenst het kassameisje mij toe, als ik op 31 december mijn boodschappen afreken.
Nou, prettig zal het vast niet worden. Hoogstens afzienbaar. Afgelopen zaterdag barstte het geknal hier al los. Volgens de politie, omdat toen de verkoop van het (legale) vuurwerk begon. Ik heb ze 2x gebeld, maar de politie kan niks doen – het vuurwerkverbod wordt te massaal overtreden.
Nu zit ik maar met oordoppen in, te wachten tot het over is. Ook mijn katten zijn hevig verontrust en schrikkerig. En ik ben lid geworden van de Partij voor de Dieren, die een wetsontwerp gaat indienen om vuurwerk te verbieden. Zo hoop ik toch iets bij te kunnen dragen om hier een einde aan te maken.

Januari wordt, hoop ik, een stille maand. Ik heb die stilte echt nodig, om even bij te komen, te helen.
Stilte wordt een schaars goed, in onze lawaaiige maatschappij. Doordat er zoveel mensen zijn, overal, die allemaal geluid maken – met auto’s, vliegtuigen, bladblazers, verbouwingen, harde muziek. Bij een bepaalde windrichting hoor je bij mij in de buurt een doordringend gegons van de Ringweg. Vliegtuigen, onderweg naar Schiphol, vliegen soms zo laag dat het hinderlijk is.
Wat niet zo vaak gebeurt, en daarom heel bijzonder is, is omringd te zijn door mensen die allemaal stil zijn: een meditatiebijeenkomst, een pauze in een concert, samen bidden tijdens een kerkdienst.

Geen andere mensen

Ik fantaseer er weleens over, dat er geen mensen meer zijn. Bijvoorbeeld terwijl ik op een vroege zondagochtend door de uitgestorven straten fiets. Zo heerlijk rustig, je kunt de vogels horen zingen. Lawaai wordt altijd gemaakt door mensen.
In een romanreeks die zich afspeelt in de prehistorie leeft de hoofdpersoon een aantal jaren alleen, met dieren als gezelschap. Wanneer ze andere mensen ontdekt, zijn dat er niet meer dan wat kleine groepen, her en der verspreid over grote afstanden.
Dat lijkt me wel wat. Ik woon in de Randstad en vind het vaak veel te druk om me heen. Hoe zou het zijn als er geen andere mensen waren, of heel weinig? Alleen geluiden te horen die niet door mensen worden veroorzaakt.

Ik ben graag alleen, bijvoorbeeld in mijn volkstuin. Lekker bezig met planten en de grond – scheppen en creëren. Soms maak ik een praatje met de mensen in de buurtuinen. Maar er zijn ook dagen dat ik niemand spreek, en dat vind ik heerlijk.
Ik hoor de koolmeesjes al een paar weken fluiten, maar dat past juist goed in de stilte.