Merlijn Goldsack

Merlijn Goldsack is zestien jaar en heeft PDD-NOS. Hij kreeg de diagnose toen hij twee jaar oud was. Alleen op de basisschool heeft hij twee jaar onafgebroken op één school doorgebracht. De rest van de tijd ging hij van school naar school, of zat hij thuis. Sinds mei 2017 is hij opnieuw ‘thuiszitter’. Hij krijgt zes uur per week les via individueel onderwijs.

‘Ik ben zo getraumatiseerd door al die scholen;ik ga het nu gewoon zelf proberen’

Merlijn:

‘Ik heb echt op belachelijk veel scholen gezeten. Alleen die twee jaar op de basisschool had ik een toffe meester. Die had maling aan de regels en zei als ik ergens moeite mee had: ‘Als het dringend is, moeten we er direct wat aan doen.’ En dat deed hij dan ook. Het was heel fijn dat ik zo iemand had. Door hem, en door heel veel andere mensen, ben ik erachter gekomen wat wél voor mij werkt, en wat niet.

Balans vinden
Ik kan niet goed tegen geluiden, tegen zonlicht, tegen te veel stress. Als ik nu naar het theater ga, zet ik een speciale koptelefoon op om de geluiden te dempen. Op straat zet ik een pet op en een zonnebril tegen het zonlicht. Ik probeer meer mijn balans te vinden in de maatschappij. Dat heeft wel een tijd geduurd voor ik een beetje doorhad wat ik moest doen als ik overprikkeld raakte. Eerst kon ik dat niet goed. Ik wist toen ik jonger was niet wat ik dan met mijn lichaam moest doen; ik werd boos of verdrietig. Ik kon het niet goed uiten. Maar door al die mensen die mij hebben ondersteund, heb ik geleerd te praten, om te gaan met mensen, sociaal te zijn.

Thuiszitter
Ik ben een thuiszitter, maar ik doe sinds dit schooljaar wel aan individueel onderwijs. Drie keer in de week ga ik naar Mathilde in Krommenie. Dan krijg ik twee uur lang Engels. Maar natuurkunde lijkt me ook leuk, en wiskunde, en biologie. Het lijkt me veel chillaxter om een beetje variatie te hebben. Maar helaas mag dat nu niet. Mijn moeder probeert meer vakken voor me te regelen, maar ze willen me juist een leerplichtontheffing geven. Alsof ik niet kan leren!

Zelf proberen
Ik ben zo getraumatiseerd door al die scholen die ik heb gehad, dat ik nu denk: ik ga het gewoon zelf proberen. Mijn grote droom is om filmmaker te worden. Om mensen te entertainen, zodat ze even hun dag kunnen vergeten. Daarom heb ik ook een YouTubekanaal en ik heb ideeën voor series en ik ga een documentaire maken. Ik zoek zelf constant allerlei informatie op internet. Ik heb mezelf aangeleerd hoe ik films moet editen. Maar ik zoek ook op wat er gebeurt in de wereld, en ik vind dingen over het heelal en het brein interessant, en over menselijk gedrag. Want dat is voor mij soms nog lastig te begrijpen. Waarom doen mensen zoals ze doen?

Kennis delen
Samen met mijn moeder, Saskia, geef ik workshops over autisme. Mijn moeder stelt vragen en die beantwoord ik dan, en we vertellen dingen over autisme en beantwoorden vragen uit het publiek. Ik vind het heerlijk om op een podium te staan. Dat geeft mij echt het gevoel dat ik leef. Als ik mocht kiezen, zou ik later om de week ergens op een podium staan. Dan kan ik mijn energie kwijt, en mijn kennis, en misschien ook wel wat grappen. De NVA heeft ons de kans gegeven om die workshop te ontwikkelen en om mijn stem naar buiten te brengen, als jongere met autisme. Mensen met autisme zouden nog veel meer een stem moeten krijgen!’

Interview: Anouk van Westerloo. Fotografie: Joris den Blaauwen

Meer lezen en zien

Merlijns YouTubekanaal
Informatie over de workshops van Merlijn en Saskia
Pagina over de crowdfunding voor Merlijns documentaire